Kağıt Roket

      Aslında bunun yapım aşamasından başlasam daha hoş olacaktı sanırım ama yapması oldukça zahmetli ve kirli bir iş olduğundan gerçekten buna gönül vermiş biriyseniz hakkını verebileceksiniz, zira örneğin “120ºye yakındır bu kanatların açısı, uygundur” diyerek özen göstermediğiniz kanatlar irtifa kaybetmenize sebep olacaktır, ben bu konuda simetri takıntım sayesinde sorun yaşamadım. Sonuç olarak yapmak istediğinizde bizim gibi NASA’nın web sitesine başvurunuz çünkü ben anlatmaya başladığımda kirlettiğim pantolon ve sıklıkla zımparalamak zorunda kaldığım parmaklarımdan bahsedeceğim ki kötü etkilenebilirsiniz.

      Yapımında aydinger kağıdı ve balsa ağacı gibi hafif malzemeler kullandığım için roketin toplam uzunluğu 64cm. iken ağırlığı içindeki irtifa ölçen cihaz ve 5N’luk motorla birlikte 34gr. idi.

      Atışı Koşuyolu ve Altunizade arasında kalan bir kamp alanında yaptık. Roketi rampaya yerleştirdikten sonra geri sayım başladı: 5,4,3,2,1, fire… Atışın video kaydını alan arkadaşım yerden çekilen her video gibi yalnızca rampadan kalkışı görüntüleyebilmişti. Daha evvel deneme atışı yaparken rüzgar nedeniyle Çamlıca tepesine gönderdiğimiz roketle aynı kaderi paylaşmasını istemediğimiz için paraşütünü parçalamış olmamıza rağmen yere inerken oldukça yol katetti ve içindeki cihazı kaybetmek istemediğimiz için aramalar başladı. Yaklaşık 15 dakika sonrasında bir ağacın yüksek bir dalında bulduğumuz roket bir grup Fizikçi tarafından uzun uğraşlar sonucunda düşürüldü. Bir heyecan boynu kırılıveren roketin içinden çıkan cihazda okunan irtifa: 167m.

      Ardından elimde o boynu kırık roketle nasıl eve geldiğimi; insanların bana bakışını ve gördüğüm tepkileri anlatmayacağım…

Body Worlds Istanbul

     Daha sonbaharda gitmiş olmama rağmen fikirlerimi bugün Avea'dan gelen smsle birlikte sunmaya karar verdim. Bildiğiniz gibi sergi süresi 27 Mart'a kadar uzatılmıştı yoğun istek üzerine. Bugün öğrendiğim şey ise "BODY" yazıp 5060'a yolluyorsunuz ve %50 indirim kodunuz anında size ulaşıyor. Reklam gibi oldu fakat bilet fiyatları yüzünden gitmeyi sürekli erteleyen arkadaşlarım için mükemmel bir fırsat olacağına eminim.

     Sergiye gelirsek; vücutların gerçek olmasından dolayı kokacağını ya da kokmasa bile tiksinti duyacaklarını ifade edenlere karşın ben böyle bir şeyle    karşılaşmadım zira ilkokul çocukları bile "tiksinti" konusunda umarsızca dolaşıyorlardı içeride. Sergide tüm vücudunuzun farklı dokularını, farklı bedenler üzerinde ayrı ayrı sergilemişler; kaslar, kemikler, organlar, damarlar... Hepsi ayrı ayrı. Eğer Biyoloji derslerinizde neyin nerede olduğunu ve nasıl bir şekle şemale sahip olduğunu kafanızda tam yerleştiremediyseniz tam size göre bir yer. Ayrıca en çok dikkatimi çeken çalışmalardan biri rahim içindeki ufacık bebek olmuştur. İnsanın oluşumunu ve gelişimini gözler önüne seriyor olması sergiyi ayrı bir çekici hale getiriyor, zigot evresinin üstünden 2 hafta geçmiş bir insan bedeninden(et parçasından) artık kamburu çıkmış yaşlı bir amcaya kadar her nesilden insan sizin onlara misafir olmanızı bekliyor. Sadece insan mı var sandınız? Çok yanıldınız öyleyse. Çünkü içeride damarlarlarıyla karşımızda olan bir tavşan, bir horoz ve iki güvercin var; binicisiyle birlikte bir katana ve de bir zürafa.

     Benim şahsi fikrim olarak gerçek gözlerin size bakıyor olması sizi rahatsız edebilir, ayrıca bedenlerin çoğunun erkek olmasından ya da çıplak oldukları fikrinden de rahatsızlık duyabilirsiniz ancak ben vücutların derileri olmadığı için çıplak bile sayılamayacaklarını düşündüm ve bu noktada rahatsızlık hissetmedim zira belli bir zaman sonra onların eskiden bir ruhu olduğu düşüncesinden sıyrılıyorsunuz. Ama sizden ricam eğer sigara içen bir bedenseniz oradaki "karaciğerli" bedenlerden lütfen rahatsızlık duyun.

     Çıkmadan önce internette araştırma yaparken gördüğüm ve gidip karşı karşıya kalmak için can attığım parçalardan birini göremeyince görevliye soruyorum "Hamile bir kadın vücudu vardı içindeki bebekle birlikte, gezmediğim bir alan mı kaldı acaba sergide?" diye, Türklerin kaldırabileceği bedenlerin getirildiğini ifade ediyor. (Bahsettiğim beden alttadır.)

     Konuyla ilgili daha serginin geldiği ilk ayda gidip orada projenin danışmanıyla konuşan arkadaşım Şükran Çifci'nin yazısına ulaşmak için linke tıklayın ve Mart 27'den evvel Karaköy'e mutlaka uğrayın. :)

Yazı için tıklayınız.

Cinayet Bahane

     Kitapta yeni atanılan bir polis memurunun üstünde dönüyor aslında hikaye, her ne kadar ara ara karşımıza çıkan günce yaprakları olsa da "bir kadın polis"in hayatına saplanıyorsunuz, geçmişi, şimdiki duyguları ve durum hakkındaki analizlerden bağlandığımız duyguları yine. Genel anlamda Simon Serrailler beklemekten (kapakta dedektifimizin o olduğu yazılı) yoruluyorsunuz; daha çok ikinci plana itilmiş, ana karakter olmaktan çok çok uzak. 

     Aslında bir seri cinayet fikri olarak güzel, özgün bir şey olmuş, bu bir polisiye çöplüğünde istenen bir şey fakat romanı bir kadının yazdığı fazla aşikar; bir de kitabı bir kadın çevirince duygu çamuruna batıyorsunuz ki bu da polisiyede istenmeyen bir şey. En sonunda şaşkınlıklarınıza okuduğunuz onlarca sayfanın sonuçsuz kaldığını farkediyorsunuz ki gerçekten çok rahatsız edici. Evet iki günde bitirdiğimi itiraf etmeliyim, beklemediğim şeyler de oldu fakat yine de vasat bence.

Eyyvah Eyvah 2

     Kendisini bugün AFM Fitaş 4. salonda izledim ve nereden başlasam pek bilemedim. Sanırım önce salondan başlayacağım ki eski tip dümdüz bir salondu, içeriye girdiğimde "Yayla gibi" benzetmesi yaptım ve beni duyanlar tebessümle onaylamadan geçemediler. R sırasından izlemeye çalıştığım filmden önümdeki seyrek saçlı başın parlamasından korkmamdan sebep zevk alamayacağımı düşünmüştüm, intibah buydu... Reklamlar bittiğinde maalesef makinistin gazabına uğrayıp yaklaşık 7 dakika boyunca ışıklar açık izlemek zorunda kaldık. Sonra arkamda oturan bir bayan duruma daha fazla dayanamayarak müdahale etti ve ışıkların nihayet kapanmasıyla filme adapte olabildik ziyadesiyle.

     Filme gelince, ilkini izlemediğimi belirterek söylemeliyim ki bunun eksikliğini pek hissetmedim. Etrafımdaki insanlar sadece Trakya ağzıyla söylendiği için bazı şeyler gülmüş olsalar bile belki de benim Trakyalı olmamdan kaynaklı pek gülmedim bu sebepten, fakat gerçekten eğlendiğimi itiraf etmeliyim. İzleyiciyi çok sıkmayan, espri yapmak için çok zorlama şeyler kullanmayan bir komediden beklenen hafiflikte bir film olmuş. Olmuş... Gidiniz, tavsiye ederim.