Bu oyunu göreli epey oldu aslında. Devlet Tiyatroları Cevahir 2. Sahne'deki galasına gazeteci bir arkadaşım sayesinde katılma fırsatı bulmuş, arka sıra denilebilecek bir koltuğa yerleşip neredeyse balkon yüksekliğinden izlemiştim. Oyunun şimdilerde turneden dönüp tekrar oynandığını okuduğum için duruma müdahale etmeye karar verdim. Söz konusu oyun bir Alman yazarın elinden çıkmış ve kendi memleketinde ödüller almış. Olay bir huzur evinde geçmekte. Sona iyice yaklaştıklarını düşündükleri yaşlıları zehirledikten sonra onların o nezih, saygı duyulası duruşlarına müdahale edip sözüm ona son yolculuklarına "ışıklarla" gönderen bakıcılar bu King Kong'un kızları. Türk aile yapısına ters oluşundan mıdır bilinmez öykünün huzur evinde geçmesinden duyulan rahatsızlık bir yana da o bakıcıların arasındaki diyaloglar ve davranış biçimleri yer yer öfke uyandırıcı oldu. o gece Suna Selen yine muhteşem performansıyla göz doldururken bir ara etkili sesiyle "Acıyor, acıyor!" diye feryat ederken içimde akan kin nehirlerini tasvir edemem.
Bunları söyledim ama oyunu çok beğendiğim zannedilmesin, evet yer yer değişik duyguları hissettirmeye çalışmış olsa da bana çok boş ve sakız gibi sündürülmüş diyaloglarla doldurulmuş gibi geldi. İlk perdede yaklaşık olarak 20 dk. süren komodin muhabbetinin maksadını anlamadığım gibi bir yere bağlanmamış olması, yersizce serpiştirilmiş erotizm kokan konuşmalara hatta sahnelere varmış olması "seks sattırır" politikasıyla iyice şişirilmiş olduğunun kanıtı bence. Zaten nerede, nasıl bittiğini de anlamıyorsunuz. Havada kalıyor. Belki benim anlamadığım bir felsefesi vardı, durup dururken ödüller verilmiyor sonuçta ama belki de Türk bakış açısıyla bu yakalanamıyor. Garip bir oyun...
Oyun bitince sahneye çıkan yönetmen Işıl Yücesoy'un yaptığı işten çok gurur duyduğu belliydi ama kinaye mi değil mi anlayamadığım "Devlet Tiyatrosu'na bye bye diyorum" cümlesi beni dumura uğrattı. Açıkçası Yücasoy'un jübile olarak bu oyunu seçmiş olması beni hayal kırıklığına uğrattı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder